آئین مستان

از کودکی دریا بودی

دریا دریا زیبا بودی

زیبا ترین سقا بودی

سقای زیبای دریا بودی

ای، یل کرببلا

ای، علمدار حسین

یک کربلا شیدا بودی

شیدایی در دلها بودی

دلداده ی آقا بودی

آقای دلهای شیدا بودی

ای، یل کرببلا

ای، علمدار حسین

نور چشم مولا بودی

قدر مولا والا بودی

والاترین لیلا بودی

لیلای والای مولا بودی

ای، یل کرببلا

ای، علمدار حسین

تنها بودی یکتا بودی

تنها یک عاشورا بودی

تنها بین صحرا بودی

تنهای تنهای تنها بودی

ای، یل کرببلا

ای، علمدار حسین

ای عزاداران بشارت باد زهرا روز محشر

آورد بهر شفاعت دستهای نازنیم

تشنه لب در آب رفتم این سخن با خویش گفتم

من چگونه آب نوشم شاه را عطشان ببینم

مشک را پرکردم از آب و به خود گفتم که باید

راه نزدیکی برای خیمه رفتن برگزینم

راه نخلستان گرفتم لیک از شمشیر دشمن

قطع شد دست علم گیر از یسار از یمینم

فکر کردم دست دادم آب دارم غم ندارم

سر فرازم ساقی اطفال شاهنشاه دینم

ناگهان دیدم که در ره ریخت آب و سوخت قلبم

تیر زد بر مشک آن خصمی که بود اندر کمینم

دیگر از دیدار اطفال حسین شرمنده بودم

تیر زد دشمن به چشمم تا که طفلان را نبینم

گفتم اکنون خوب شد خوب است بر گردم به خیمه

ناگهان بر سر فرود آمد عمود آهنینم

دو دستم روی زانو و تو دستت بر زمین افتاد

چنان بر بازویت زد تیر كه دستانت چنین افتاد

دو چشم در همت را با عمود از هم جدا كردند

شبیه فرق تو سقا قد من را دو تا كردند

حُسینٌ قَتیلٌ با الوادی الطُفُوف

و ناحَت علیه عُیونُ الصُیوف

حَبیبُ السَماء ِسَلیبُ الرَداء

و ناحَت علیه عُیونُ الصُیوف

مرو می شوم بی تو خانه خراب

چه گویم من از حال زار رباب

دو چشمش پر اشك است

امیدش به مشك است

چه گویم من از حال زار رباب

بدیدم كه زمین خوردی تو از مركب ولی بی دست

بمیرم دست تو تر شد ولی لب های تو خشكند

تو ای ماه شبم ای كاش نبودی آنقدر زیبا

تو را چشمت زدند آخر كه پاشیدی زهم سقا

حُسینٌ قَتیلٌ با الوادی الطُفُوف

و ناحَت علیه عُیونُ الصُیوف

حَبیبُ السَماء ِسَلیبُ الرَداء

و ناحَت علیه عُیونُ الصُیوف

ببین نعل تازه به مركب زنند

دگر تازیانه به زینب زنند

یكی گوید از سر

یكی هم زمعجر

دگر تازیانه به زینب زنند

به پیش دیدگان من شده این پیكرت صد چاك

دگر طاقت ندارم من مزن بازوی خود بر خاك

چرا اینگونه بی تابی چه حالی داری ای سقا

گمانم دیده ای روی كبود مادرم زهرا

حُسینٌ قَتیلٌ با الوادی الطُفُوف

و ناحَت علیه عُیونُ الصُیوف

حَبیبُ السَماء ِسَلیبُ الرَداء

و ناحَت علیه عُیونُ الصُیوف

باز این دل در هوس یاره / مجنون كوی علمداره

كاری كن برای من عباس / قلبم در حسرت دیداره

كارم روز و شب شده فریاد / تو صحن جامع و گوهرشاد

آخر كربلام و میگیرم / آقا از پنجره ی فولاد

همه هستم فدای تو / دلم مستم فدای تو

ارباب

باز امشب به تو بدهكارم / جونم و دست تو میسپارم

جون مادرت قسم ارباب / بی اندازه من دوست دارم

كی مثل تو اینقدر آقاست  / كی مثل تو پرچمش بالاست

كی مثل تو كربلا داره  / كی مثل تو زائرش زهراست

همه هستم فدای تو / دلم مستم فدای تو

ارباب